Ondertussen zit Igloo al 2 weken bij ons en elke dag gaat het wat beter.
Vorige week was het even moeilijk voor ons, Igloo maakte ons elke nacht wakker om 3-4u 's morgens, grgrhrgrgbjerj dat was het gevoel van de week daardoor. Die maandag wilde hij ook absoluut niet oefenen. Hij ging gewoon op zijn matje liggen! Ik denk dat hij reuzehonger had, want 's morgens had hij niet willen eten en toen had hij nog niet gegeten.
Woendag gingen we nar het grote park om hem 's los te laten, dolle pret voor hem, leuk voor ons allebei. Het zonnetje scheen en door de bladeren op de grond woelen was wel the max! In de namiddag probeerden we de nieuwe kooi uit voor in de auto. Een grote teleurstelling: 5 cm te groot voor mijn koffer, met zetels plat was het niet stabiel genoeg. Gevolg: de kooi bewoog op een gegeven moment zo erg dat ze omviel en ik me zo verschoot dat ik bijna botste tegen mijn voorligger (niets nieuws onder de zon, hoor ik al sommigen denken....)
Vrijdag nieuwe kooi gekregen: te klein! Hij heeft er twee keer in willen gaan en daarna gedaan, dus... terug gewoon in de koffer, want het net fixeren lukt niet. Nochtans is mijn lieve superauto mijn trouwste en betrouwbaarste gezel!
Zondag gingen we naar de schoonouders, ondertussen had het al zaterdag even gesneeuwd. Ik liet Igloo terug los, MAAR de combinatie met de poezen was niet geslaagd! Dat doen we maar niet meer voorlopig.
De oefensessies verlopen wel heel goed elke keer: wekker, timer, deurbel, telefoon, het lukt allemaal maar enkel met de pieper erbij, dus nog werk aan de winkel.
Donderdag was ik even in de les Dovencultuur om Igloo voor te stellen en het princpe uit te leggen, ze leken wel wat onder de indruk, later op het jaar zal ik nog eens de vorderingen vertellen ;-)
woensdag 26 november 2008
zondag 16 november 2008
Wow!
Gisteravond had ik de wekker gezet, maar ik was vergeten dat ik het trilkussen uit de wekker getrokken had om te oefenen met Igloo op de wekker. Dus vanmorgen om 7u komt hij mij al wakker maken, maar ik wilde zo vroeg niet op en de wekker stond op 8u, dus ik: Ga naar je plekje! Ik val terug in slaap en om 8u wekker: flits en bel (ik hoorde de bel natuurlijk niet en zag enkel de flits (hetgeen niet goed is voor je ogen trouwens). En Igloo kwam eraan en sprong op me om me te wekken en ik had de snoezer opgezet dus nog wat blijven liggen en telkens als die afging, kwam Igloo af om terug te springen. Ik was echt wel blij dat hij zo reageerde! Nu nog iets vinden om die flits weg te werken ;-)
Hearing dogs for the Deaf: what is this?
Man’s (and Woman’s) Best Friend, Hearing Dogs alert their owners to everyday sounds that persons with hearing loss cannot hear. The simple act of knowing when someone knocks on the door or approaches, or awareness of various alarms sounding, fosters heightened freedom and self–confidence among persons with hearing loss. Many breeds can be trained as hearing dogs, legally recognized as Assistance or Service Dogs. This status allows the dogs to travel anywhere with their owner.
Function
Hearing dogs generally alert their deaf or hard of hearing owners to sounds that signal danger or a call for attention. In public, this could be a siren, car horns, emergency vehicles or even someone calling to the dog’s owner. At home, the dog can alert owners to fire and smoke alarms, doorbells or a knock at the door, babies crying or even a stove timer.
Identification
Service dogs are generally allowed anywhere that the general public is permitted. Privately owned businesses that serve the public, such as restaurants, hotels, retail stores, taxicabs, theaters, concert halls, and sports facilities, are prohibited from discriminating against individuals with disabilities. These businesses have to allow people with disabilities to bring their service animals onto business premises in whatever areas customers are generally allowed.
This does not mean that your dog can stay if it creates a nuisance. Obviously, if you go into a theater and your dog disrupts the show by continually barking, it is reasonable that you will be asked to take your dog outside.
If you enter a business and are told that you cannot bring your dog inside, you only need to say that you have a disability and that this is your service dog. A business can demand that you prove that your dog is “certified” as a service dog. He needs to wear his cap.
Training
Training hearing dogs takes several months, usually first at a training center for the dog, then in conjunction with its new owner. Each dog must be schooled in obedience, learning basic commands like “heel,” “sit,” “down,” and “stay.” By the time training is finished, dogs often know more than 100 commands. The animals must learn to be pleasant house pets, as well as to carry out their role as a service animal. Another major area in training dogs is socialization, so they can behave properly in public places. Then, of course, the dogs must be trained to recognize and respond to a variety of sounds.
Man’s (and Woman’s) Best Friend, Hearing Dogs alert their owners to everyday sounds that persons with hearing loss cannot hear. The simple act of knowing when someone knocks on the door or approaches, or awareness of various alarms sounding, fosters heightened freedom and self–confidence among persons with hearing loss. Many breeds can be trained as hearing dogs, legally recognized as Assistance or Service Dogs. This status allows the dogs to travel anywhere with their owner.
Function
Hearing dogs generally alert their deaf or hard of hearing owners to sounds that signal danger or a call for attention. In public, this could be a siren, car horns, emergency vehicles or even someone calling to the dog’s owner. At home, the dog can alert owners to fire and smoke alarms, doorbells or a knock at the door, babies crying or even a stove timer.
Identification
Service dogs are generally allowed anywhere that the general public is permitted. Privately owned businesses that serve the public, such as restaurants, hotels, retail stores, taxicabs, theaters, concert halls, and sports facilities, are prohibited from discriminating against individuals with disabilities. These businesses have to allow people with disabilities to bring their service animals onto business premises in whatever areas customers are generally allowed.
This does not mean that your dog can stay if it creates a nuisance. Obviously, if you go into a theater and your dog disrupts the show by continually barking, it is reasonable that you will be asked to take your dog outside.
If you enter a business and are told that you cannot bring your dog inside, you only need to say that you have a disability and that this is your service dog. A business can demand that you prove that your dog is “certified” as a service dog. He needs to wear his cap.
Training
Training hearing dogs takes several months, usually first at a training center for the dog, then in conjunction with its new owner. Each dog must be schooled in obedience, learning basic commands like “heel,” “sit,” “down,” and “stay.” By the time training is finished, dogs often know more than 100 commands. The animals must learn to be pleasant house pets, as well as to carry out their role as a service animal. Another major area in training dogs is socialization, so they can behave properly in public places. Then, of course, the dogs must be trained to recognize and respond to a variety of sounds.
zaterdag 15 november 2008
De eerste week
Ik had het niet verwacht, zo snel, nu al. Op 1 november, ik stond al hevig te strijken, Danny vertrok naar Boston de dag erna, kregen we telefoon dat de hond klaar was! Ik verschoot, ik dacht pas in het voorjaar 2009, ineens sloeg de paniek toe! Hoe ging ik dat bolwerken tussen de afwezigheid van Danny, heen en weer lopen voor Rayan, papa sie ook weg was en dan simpelweg mijn eigen werk!?
Onze eerste kennismaking ging door op 7 november, ik was echt wel zenuwachtig. Normaal gezien ging Igloo, zo heet hij dus, dan al blijven slapen, maar dat zag ik toch niet zitten. Rayan bleef slapen, Danny was er niet en dan nog een lief klein hondje, maar dat mij niet kende en ik niet kende, te veel ineens voor mij!
Nieuwe afspraak op maandag dan maar. Maandag kwam al snel, de paniek dus ook terug. Het ging wel vlotjes, wat oefenen en dan okée, hier nu blijft hij.
Die eerste dag was Igloo wel wat heving, overal gaan kijken, snuffelen, zoeken, maar niet wenen en ook niet blaffen, flink hé! we zijn wel nog naar het winkelcentrum gegaan, want ja, eten komt er niet alleen en Danny had wat spulletjes voor zijn werk nodig. dat was dus iets wat ik niet meteen opnieuw ga uitproberen: ik dacht dat mijn arm eraf zou vallen van al dat trekken en je zag dat Igloo heel zenuwachtig was. In de auto bibberde hij helemaal, uiteindelijk werd hij wel rustig.
De eerste dag echt samen...
Tweede dag, Danny vertrekt naar Amsterdam voor 2 dagen, ik blijf alleen achter met Igloo. Hele dag achter de laptop, om toch maar mijn handelingsplannen nog op tijd klaar te krijgen, Igloo kon niet zo vele spelen en we hebben wel wat geoefend. Ik voelde me wel heel erg schuldig, hij bleef wel mooi zitten og liggen. Ik begon me echt wel zorgen te maken: hoe ging ik dit combineren met mijn werk? Hij volgt me overal, ik loop veel rond, auto in auto uit, bij mijn leerlingen meee, ... Oh neen, waar ben ik toch aan begonnen?
Dag drie, op tijd opstaan, Igloo uitlaten, vlug klaarmaken, snelle koffie en vertrekken, Igloo mee naar het werk. Nu toegegeven de omstanidghede waren niet ideaal, we hadden de verificateur over de vloer om onze dossiers te checken en ik kom daar binnen met een hond en geef geen uitleg. Nu ja, die verificateur is nooit gezellig bezoek voor ons hé. Hij liep overal naartoe, wilde me volgen, ik durfde gewoon niet van mijn stoel komen en dan wilde iedereen aan hem komen om hem te aaien en dat mag dus niet. Zoveel stress! Ik beslis dus dat ik de trainer ga vertellen hoe ik me voel... Ik denk dat ik de verkeerde indruk gaf... Het oefenen ging wel heel goed en Igloo is echt wel lief en luistert al heel flink naar mij.
Dag vier, vandaag gaat Igloo mee naar de 2 scholen die ik bezoek. Eerste school, eerste lesuur van de ochtend. De dag begint al goed, want ik heb bijna geen stem, de leerling verstaat me niet zo goed en is wel nieuwsgierig naar de hond, wie niet? Hierna gaan we naar de school, iedereen heeft het erover en ik die niet wilt opvallen, verstop me haast in de bureau. Tweede leelring gaat niet door, wegens geen stem meer ondertussen. Ik werk gewoon verder op de laptop, bespreking met nieuwe collega en hop ik vertrek, naar Rayans crèche en dan naar tante M op te babysitten. Gelukkig hoorde ik gisteren dat Igloo wel even alleen mag blijven in de auto. Auto i, auto uit, Rayan halen en wegvlammen. Bij tante M vlug binnen buiten en terug naar school voro de avondles, iedereen nieuwsgierig en ik word aangestaard, nog minder stem en ondertussen is mij gevoel denk ik wel 1000m onder nul.
's Avonds komt de andere trainer deze keer, ik spreek hem nog eens aan over mij twijfels en mijn dubbel gevoel, het feit dat het me wat veel is. Hij vindt dat we het goed doen, Igloo luistert flink en en het oefenen gaat al vlot. We laten hem nog even uit en hop weer naar huis.
Dag vijf, ik denk even uit te slapen, maar dat ik zonder Igloo gerekend die mij 10 minuten voro de wekker afloopt, al op mij springt... Ik blijf liggen, de wdekker loopt af, ik blijf liggen, de snoezer loopt af, allez ik sta op. Nu vlug even wat aandoen, Igloo uitlaten, terug naar boven, klaarmaken, wat werken, koffie drinken en naar vergadering. Die drukke school is geen goed idee dus ik beslis Igloo wat in de wagen te laten zoals mij uitgelegd werd gisteren: hoedenplank weg, dekentje in dekoffer en Igloo in de koffer. Ik kom terug, even uitlaten, wandelingetje, terug in de wagen en dan wat boodschappen doen. Terug thuis, grote wandeling, dan terug even met de auto weg en naar de receptie. vanvond wordt onze nieuwe directie bekend gemaakt. Spannend afwachten voor velen ;-)
's Avonds gewoon thuis onder ons tweetje en dan grote wandeling. Het wandelen lukt al heel goed zonder trekken, commando's opvolgen ook. Nu moet ik nog volgen: altijd nic-nac's in de zak en een plastiek zakje... en we zijn paraat!
Dag zes, vandaag grote test, ik ag naar de pilates en laat Igloo op de parking in de auto, heb er een vreemd gevoel bij, want wild at eigenlijk niet. Ik laat hem eerst nog even uit want op de weg was hij beginnen huilen. Terug in de auto en ik flink oefenen ondertussen. Na de les, grote wandeling, en een hoopje met het zakje opgeraapt, maar nergens een vuilnisbak te vinden ;-§ Allez even in de auto dan maar. Nu nog even boodschappen gaan doen. Ondertussen ligt Igloo hier uitgeteld en ik ook...
wordt vervolgd!
Het prille begin en hoe Igloo in ons leven gekomen is, vertel ik een andere keer wel!
Onze eerste kennismaking ging door op 7 november, ik was echt wel zenuwachtig. Normaal gezien ging Igloo, zo heet hij dus, dan al blijven slapen, maar dat zag ik toch niet zitten. Rayan bleef slapen, Danny was er niet en dan nog een lief klein hondje, maar dat mij niet kende en ik niet kende, te veel ineens voor mij!
Nieuwe afspraak op maandag dan maar. Maandag kwam al snel, de paniek dus ook terug. Het ging wel vlotjes, wat oefenen en dan okée, hier nu blijft hij.
Die eerste dag was Igloo wel wat heving, overal gaan kijken, snuffelen, zoeken, maar niet wenen en ook niet blaffen, flink hé! we zijn wel nog naar het winkelcentrum gegaan, want ja, eten komt er niet alleen en Danny had wat spulletjes voor zijn werk nodig. dat was dus iets wat ik niet meteen opnieuw ga uitproberen: ik dacht dat mijn arm eraf zou vallen van al dat trekken en je zag dat Igloo heel zenuwachtig was. In de auto bibberde hij helemaal, uiteindelijk werd hij wel rustig.
De eerste dag echt samen...
Tweede dag, Danny vertrekt naar Amsterdam voor 2 dagen, ik blijf alleen achter met Igloo. Hele dag achter de laptop, om toch maar mijn handelingsplannen nog op tijd klaar te krijgen, Igloo kon niet zo vele spelen en we hebben wel wat geoefend. Ik voelde me wel heel erg schuldig, hij bleef wel mooi zitten og liggen. Ik begon me echt wel zorgen te maken: hoe ging ik dit combineren met mijn werk? Hij volgt me overal, ik loop veel rond, auto in auto uit, bij mijn leerlingen meee, ... Oh neen, waar ben ik toch aan begonnen?
Dag drie, op tijd opstaan, Igloo uitlaten, vlug klaarmaken, snelle koffie en vertrekken, Igloo mee naar het werk. Nu toegegeven de omstanidghede waren niet ideaal, we hadden de verificateur over de vloer om onze dossiers te checken en ik kom daar binnen met een hond en geef geen uitleg. Nu ja, die verificateur is nooit gezellig bezoek voor ons hé. Hij liep overal naartoe, wilde me volgen, ik durfde gewoon niet van mijn stoel komen en dan wilde iedereen aan hem komen om hem te aaien en dat mag dus niet. Zoveel stress! Ik beslis dus dat ik de trainer ga vertellen hoe ik me voel... Ik denk dat ik de verkeerde indruk gaf... Het oefenen ging wel heel goed en Igloo is echt wel lief en luistert al heel flink naar mij.
Dag vier, vandaag gaat Igloo mee naar de 2 scholen die ik bezoek. Eerste school, eerste lesuur van de ochtend. De dag begint al goed, want ik heb bijna geen stem, de leerling verstaat me niet zo goed en is wel nieuwsgierig naar de hond, wie niet? Hierna gaan we naar de school, iedereen heeft het erover en ik die niet wilt opvallen, verstop me haast in de bureau. Tweede leelring gaat niet door, wegens geen stem meer ondertussen. Ik werk gewoon verder op de laptop, bespreking met nieuwe collega en hop ik vertrek, naar Rayans crèche en dan naar tante M op te babysitten. Gelukkig hoorde ik gisteren dat Igloo wel even alleen mag blijven in de auto. Auto i, auto uit, Rayan halen en wegvlammen. Bij tante M vlug binnen buiten en terug naar school voro de avondles, iedereen nieuwsgierig en ik word aangestaard, nog minder stem en ondertussen is mij gevoel denk ik wel 1000m onder nul.
's Avonds komt de andere trainer deze keer, ik spreek hem nog eens aan over mij twijfels en mijn dubbel gevoel, het feit dat het me wat veel is. Hij vindt dat we het goed doen, Igloo luistert flink en en het oefenen gaat al vlot. We laten hem nog even uit en hop weer naar huis.
Dag vijf, ik denk even uit te slapen, maar dat ik zonder Igloo gerekend die mij 10 minuten voro de wekker afloopt, al op mij springt... Ik blijf liggen, de wdekker loopt af, ik blijf liggen, de snoezer loopt af, allez ik sta op. Nu vlug even wat aandoen, Igloo uitlaten, terug naar boven, klaarmaken, wat werken, koffie drinken en naar vergadering. Die drukke school is geen goed idee dus ik beslis Igloo wat in de wagen te laten zoals mij uitgelegd werd gisteren: hoedenplank weg, dekentje in dekoffer en Igloo in de koffer. Ik kom terug, even uitlaten, wandelingetje, terug in de wagen en dan wat boodschappen doen. Terug thuis, grote wandeling, dan terug even met de auto weg en naar de receptie. vanvond wordt onze nieuwe directie bekend gemaakt. Spannend afwachten voor velen ;-)
's Avonds gewoon thuis onder ons tweetje en dan grote wandeling. Het wandelen lukt al heel goed zonder trekken, commando's opvolgen ook. Nu moet ik nog volgen: altijd nic-nac's in de zak en een plastiek zakje... en we zijn paraat!
Dag zes, vandaag grote test, ik ag naar de pilates en laat Igloo op de parking in de auto, heb er een vreemd gevoel bij, want wild at eigenlijk niet. Ik laat hem eerst nog even uit want op de weg was hij beginnen huilen. Terug in de auto en ik flink oefenen ondertussen. Na de les, grote wandeling, en een hoopje met het zakje opgeraapt, maar nergens een vuilnisbak te vinden ;-§ Allez even in de auto dan maar. Nu nog even boodschappen gaan doen. Ondertussen ligt Igloo hier uitgeteld en ik ook...
wordt vervolgd!
Het prille begin en hoe Igloo in ons leven gekomen is, vertel ik een andere keer wel!
Abonneren op:
Posts (Atom)
